Davudi İsmaililik veya Davudi İsmailiyye, Nizari İsmaililik'ten sonraki en yaygın İsmailiyye koludur. Kökeni birçok ayrışmaya dayanmaktadır. 1094 yılında Fatımi Halifesi ve sultanı Ebu Tamim Ma’add el-Mustensir bil-Lah'ın ölümünün ardından halef oğul Nizar'ın yerine yerine daha küçük olan ʿAhmed el-Musta‘li vezir El-Melik el-Efdal ibn Bedr el-Cemali Şehenşah tarafından tahta geçirilmiş ve imam olarak ilan edilmiştir.

Tayyib’iyye İmamet i'tikadı ve diğer Musta‘li Bohralar'ın sırasıyla ana gövde olan "Davudi İsmailiyye" kolundan ayrılış tarihleri.

Nizar el-Mustafa'nın taraftarları Nizari İsmailiyye'yi oluşturarak ayrılırken, daha sonraları ʿAhmed el-Musta‘li'nin taraftarları sayılan Mustalilik kolu ise yine bir taht karmaşası sonucu Hafıziler ve Tayyibiler olarak ikiye ayrılmıştır.

Tarihçe

Daha sonra ise Tayyibi kolu tekrar büyük bir ayrışmaya sahne olmuş, 1592 yılında Süleyman bin Hassan’ın Hindistan'daki 27nci Da'i el-Mutlak olan Seyyidna Davud Bin Kutub Şah’ı tanımaması üzerine, Yemen'de "Ehl-i Hakk" olarak da bilinen Süleymani Buhra oluşmuştur. Böylece Tayyibiliğin ikiye bölünmesi üzerine Hindistan'da Davudi İsmaililik, Yemen'de de Süleymani İsmaililik kolları ortaya çıkmıştır.

Günümüzde ise bu Fatımi-Tayyibi-Davudilik davet hareketinin başında Elli Üçüncü Da'i el-Mutlak olan El-Cemea't-us Seifiyeh Akademisi eski Rektörü Syedna "Mufaddal Seif’ud-Din" bulunmaktadır.