YUNUS

Yunus Rab'den Kaçıyor

BÖLÜM 1

Yun.1: 1-2 RAB bir gün Amittay oğlu Yunus'a, "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve halkı uyar" diye seslendi, "Çünkü kötülükleri önüme kadar yükseldi."

Yun.1: 3 Ne var ki, Yunus RAB'bin huzurundan Tarşiş'e kaçmaya kalkıştı. Yafa'ya inip Tarşiş'e giden bir gemi buldu. Ücretini ödeyip gemiye bindi, RAB'den uzaklaşmak için Tarşiş'e doğru yola çıktı.

Yun.1: 4 Yolda RAB şiddetli bir rüzgar gönderdi denize. Öyle bir fırtına koptu ki, gemi neredeyse parçalanacaktı.

Yun.1: 5 Gemiciler korkuya kapıldı, her biri kendi ilahına yalvarmaya başladı. Gemiyi hafifletmek için yükleri denize attılar. Yunus ise teknenin ambarına inmiş, yatıp derin bir uykuya dalmıştı.

Yun.1: 6 Gemi kaptanı Yunus'un yanına gidip, "Hey! Nasıl uyursun sen?" dedi, "Kalk, tanrına yalvar, belki halimizi görür de yok olmayız."

Yun.1: 7 Sonra denizciler birbirlerine, "Gelin, kura çekelim" dediler, "Bakalım, bu bela kimin yüzünden başımıza geldi." Kura çektiler, kura Yunus'a düştü.

Yun.1: 8 Bunun üzerine Yunus'a, "Söyle bize!" dediler, "Bu bela kiminyüzünden başımıza geldi? Ne iş yapıyorsun sen, neredengeliyorsun, nerelisin, hangi halka mensupsun?"

Yun.1: 9 Yunus, "İbrani'yim" diye karşılık verdi, "Denizi ve karayıyaratan Göklerin Tanrısı RAB'be taparım*fa*."D Not 1:9 "RAB'be taparım": İbranice "RAB'den korkarım".

Yun.1: 10 Denizciler bu yanıt karşısında dehşete düştüler. "Nedenyaptın bunu?" diye sordular. Yunus'un RAB'den uzaklaşmak içinkaçtığını biliyorlardı. Daha önce onlara anlatmıştı.

Yun.1: 11 Deniz gittikçe kuduruyordu. Yunus'a, "Denizin dinmesi içinsana ne yapalım?" diye sordular.

Yun.1: 12 Yunus, "Beni kaldırıp denize atın" diye yanıtladı, "O zamansular durulur. Çünkü biliyorum, bu şiddetli fırtınaya benim yüzümden yakalandınız."

Yun.1: 13 Denizciler karaya dönmek için küreklere asıldılar, amabaşaramadılar. Çünkü deniz gittikçe kuduruyordu.

Yun.1: 14 RAB'be seslenerek, "Ya RAB, yalvarıyoruz" dediler, "Buadamın canı yüzünden yok olmayalım. Suçsuz bir adamın ölümündenbizi sorumlu tutma. Çünkü sen kendi istediğini yaptın, ya RAB."

Yun.1: 15 Sonra Yunus'u kaldırıp denize attılar, kuduran deniz sakinleşti.

Yun.1: 16 Bu olaydan ötürü denizciler RAB'den öyle korktular ki, O'nakurbanlar sundular, adaklar adadılar.

Yun.1: 17 Bu arada RAB Yunus'u yutacak büyük bir balık sağladı. Yunusüç gün üç gece bu balığın karnında kaldı.

Yunus'un Duası

BÖLÜM 2

Yun.2: 1 Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:

Yun.2: 2 "Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım, Yanıtladın beni. Yardım istedim ölüler diyarının bağrından, Kulak verdin sesime.

Yun.2: 3 Beni engine, denizin ta dibine fırlattın. Sular sardı çevremi. Azgın dalgalar geçti üzerimden.

Yun.2: 4 'Huzurundan kovuldum' dedim, 'Yine de göreceğim kutsal tapınağını*fb*.'D Not 2:4 "Yine de göreceğim kutsal tapınağını" ya da "Bir daha kutsal tapınağını nasıl göreceğim?"

Yun.2: 5 Sular boğacak kadar kuşattı beni, Çevremi enginler sardı, Yosunlar dolaştı başıma.

Yun.2: 6 Dağların köklerine kadar battım, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrım, Canımı sen kurtardın çukurdan.

Yun.2: 7 Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, Duam sana, kutsal tapınağına erişti.

Yun.2: 8 Değersiz putlara tapanlar, Vefasızlık etmiş olurlar.

Yun.2: 9 Ama şükranla kurban sunacağım sana, Adağımı yerine getireceğim. Kurtuluş senden gelir, ya RAB!"

Yun.2: 10 RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.

Yunus Ninovalılar'a Sesleniyor

BÖLÜM 3

Yun.3: 1 RAB Yunus'a ikinci kez şöyle seslendi:

Yun.3: 2 "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve sana söyleyeceklerimihalka bildir."

Yun.3: 3 Yunus RAB'bin sözü uyarınca kalkıp Ninova'ya gitti. Ninovaöyle büyük bir kentti ki, ancak üç günde dolaşılabilirdi.

Yun.3: 4 Yunus kente girip dolaşmaya başladı. Bir gün geçince, "Kırkgün sonra Ninova yıkılacak!" diye ilan etti.

Yun.3: 5 Ninova halkı Tanrı'ya inandı. Oruç* ilan ederek büyüğündenküçüğüne hepsi çula sarındı.

Yun.3: 6 Ninova Kralı olanları duyunca, tahtından kalkıp kaftanınıçıkardı; çula sarınarak küle oturdu.

Yun.3: 7 Ardından Ninova'da şu buyruğu yayımladı:"Kral ve soyluların buyruğudur:Hiçbir insan ya da hayvan -ister sığır, ister davar olsun- ağzınabir şey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek.

Yun.3: 8 Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarınsın. Herkes vargücüyle Tanrı'ya yakararak kötü yoldan, zorbalıktan vazgeçsin.

Yun.3: 9 Belki o zaman Tanrı fikrini değiştirip bize acır, kızgınöfkesinden döner de yok olmayız."

Yun.3: 10 Tanrı Ninovalılar'ın yaptıklarını, kötü yoldan döndüklerinigörünce, onlara acıdı, yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti.

Yunus Tanrı'nın Acımasını Kınıyor

BÖLÜM 4

Yun.4: 1 Yunus buna çok gücenip öfkelendi.

Yun.4: 2 RAB'be şöyle dua etti: "Ah, ya RAB, ben daha ülkemdeykenböyle olacağını söylemedim mi? Bu yüzden Tarşiş'e kaçmayakalkıştım. Biliyordum, sen lütfeden, acıyan, tez öfkelenmeyen,sevgisi engin, cezalandırmaktan vazgeçen bir Tanrı'sın.

Yun.4: 3 Ya RAB, lütfen şimdi canımı al. Çünkü benim için ölmekyaşamaktan iyidir."

Yun.4: 4 RAB, "Ne hakla öfkeleniyorsun?" diye karşılık verdi.

Yun.4: 5 Yunus kentten çıktı, kentin doğusundaki bir yerde durdu.Kendisine bir çardak yaptı, gölgesinde oturup kentin başına nelergeleceğini görmek için beklemeye başladı.

Yun.4: 6 RAB Tanrı Yunus'un üzerine gölge salacak, sıkıntısınıgiderecek bir keneotu sağladı. Yunus buna çok sevindi.

Yun.4: 7 Ama ertesi gün şafak sökerken, Tanrı'nın sağladığı bir bitkikurdu keneotunu kemirip kuruttu.

Yun.4: 8 Güneş doğunca Tanrı yakıcı bir doğu rüzgarı estirdi. Yunusbaşına vuran güneşten bayılmak üzereydi. Ölümü dileyerek, "Benimiçin ölmek yaşamaktan iyidir" dedi.

Yun.4: 9 Ama Tanrı, "Keneotu yüzünden öfkelenmeye hakkın var mı?"dedi. Yunus, "Elbette hakkım var, ölesiye öfkeliyim" diye karşılık verdi.

Yun.4: 10 RAB, "Keneotu bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu"dedi, "Sen emek vermediğin, büyütmediğin bir keneotuna acıyorsun da,

Yun.4: 11 ben Ninova'ya, o koca kente acımayayım mı? O kentte sağınısolundan ayırt edemeyen yüz yirmi bini aşkın insan, çok sayıda hayvan var."