Vikingler'de Edda‘ya göre bir zamanlar ne yukarıda cennet vardı, ne de aşağıda dünya. Sadece sonu olmayan bir boşluk ve içinden bir pınar akan bir sis dünyası vardı. Bu pınardan on iki tane nehir çıkardı ve kaynaklarından uzaklaştıkça birbirlerinin üstünde tabakalar halinde donar, nihayetinde de sonsuz boşluğu doldururlardı.

Güneyden gelen sıcak bir rüzgarla buzlar eridi ve böylece ortaya buz devi Ymir, onun evlatları ve inek Audhumbla çıktı. Ymir bu ineğin sütünden ve kendisinden beslenirdi. Audhumbla ise kırağıları ve buzların üstündeki tuzları yalayarak yaşardı. Günlerden bir gün, yine buz ve tuzu yalayarak beslenirken bir adamın saçları belirdi. İkinci günde kafasının tümü, üçüncü günde ise bahşedilmiş bütün güzelliği, çevikliği ve kuvvetiyle bütün bir vücut belirdi.

Bu yeni varlık bir tanrıydı ; onun ve dev soyundan gelen karısının birlikteliğinden üç kardeş doğdu: Odin, Vili ve Ve.

Üç kardeş, Ymir‘i katledip vücudundan karaları, kanından denizleri, kemiklerinden dağları, saçlarından ağaçları, kafatasından gökyüzünü ve beyninden yağmur ve kar dolu bulutları yarattılar.Ymir’in kaşlarından ise Tanrılar Midgard‘ı, insan soyunun diyarını oluşturdular.

Odin göklere güneşi ve ayı koyarak geceyle gündüzü düzene soktu. Tanrılar yarattıklarından memnun bir halde deniz kıyısına indiler ve bir şeyin hala eksik olduğunu fark ettiler: İnsanlar.

Bunun üzerine bir dişbudak ağacından erkeği, bir akçaağaçtan ise kadını yarattılar. Kadına Embla erkeğe ise Askr ismini verdiler.

Odin onlara ruhlarını ve hayatlarını, Vili muhakeme yeteneği ve güdülerini, Ve ise duyularını ve kendilerini anlatabilme yeteneği verdi. Böylece Midgard ilk insanların diyarı oldu ve Embla ile Askr de insan soyunun ataları oldular.