Arkeolojik bulgular, İngiltere'de 'yaşayan ölülere' karşı korunmak için cesetlerin parçalandığı anlatımlarını destekliyor mahiyette.

Ortaçağ'da ölü insan kemiklerinin parçalanarak, yakılmasını konu edinen bilimsel çalışma, terk edilmiş bir İngiliz ortaçağ köyünde cesetlerin kezilerek parçalandığını ve yakıldığını ortaya çıkarttı.

Birleşik İngiltere Krallığı'nın Kuzey Yorkshire kontluğu sınırları içinde bulunan Ortaçağdan kalma Wharram Percy Köyünde araştırma yapan, Southampton Üniversitesi araştırmacıları, parçalanan ve bazı parçaları ateşte yakılan ceseterin, insanlara zarar veren huzursuz cesetlere dair ortaçağ inancıyla ilgili olduğunu düşünüyorlar. Cesetlerin, huzursuz oldukları için mezarlarından çıkarak, insanlara saldırdığına inanılan ölüleri etkisiz kılmak amacıyla parçalandığı tahmin edliliyor.

İngiltere'nin tarihi ortaçağ köyü Wharram Percy'de, çukura gömülmüş olarak bulunan ve MS 11.-14. Yüzyıllara ait olduğu saptanan yaklaşık 10 kişiye ait toplam 137 kemik üzerinde yapılan araştırmalarda, kemiklerinin dış yüzeylerindeki bıçak izleri ve yanıklar teşhis edildi. Kemiklerin çoğunun üzerindeki bıçak izleri cesetlerin kesildiğini ve parçalandığını gösteriyor. Kemiklerin bazı kısımlarındaki yanık izleri de cesetlerin kasten ve bilinçli şekilde parçalandığını düşündürüyor.

Araştırma sonuçları Arkeolojik Bilim Raporları Dergisi'nde (Journal of Archaeological Science Reports) İnsan İskeletleri Biyologu Simon Mays ve Southampton Üniversitesi Arkeoloji Bilimleri Profesörü Alistair Pike imzasıyla yayınlandı.

İngiltere Mitolojisindeki bazı öyküler; cesetlerin mezarlarından çıkıp dolaşabileceğine, ve insanlara hastalık bulaştıran hatta öldürdüklerine dair halk inançları olduğunu gösteriyordu. Yaşarken kalıcı kötülükler yapmış habis ruhlu ya da öldükten sonra vicdan azabı çektiği için mezarında huzur bulamayan ölülere dair rivayetler azımsanamayacak kadar fazla. Hatta, Ortaçağ yazarları, rahatsız edici ve potansiyel saldırgan cesedi bulmanın ve onları kesip parçalamak, parçaları yakarak etkisiz hale getirmenin çeşitli yollarını kitaplarında anlatıyorlardı.

Wharram Percy'deki parçalanmış ve yakılmış kemikler, muhtemelen mezarlarından çıkıp, dehşet salacağına inanılan cesetlerine ait. Onlar büyük ihtimalle ortaçağ korkularından dolayı parçalandı ve yakıldılar. Bu açıklama, kemikler üzerinde gözlemlenen değişikliklerle dair en tutarlı izah gibi görünüyor.

Araştırmacılar, diğer bir ihtimalin ortaçağda oldukça yaygın kıtlık yüzünden cesetlerin yenmesi olduğunu belirtiyor. Kalıntıların açlık çeken ve mecburen yamyamlaşmış köylüler tarafından bırakılmış olması da mümkün. Fakat bu takdirde, insanların, cesetlerin daha fazla et bulunan bölgelerine yoğulaşması gerekirdi. Oysa bıçak izi bulunan kemiklerin oranı daha az et bulunan bölgelere ait. Wharram Percy'de daha çok bıçak izleri bulunan kemikler baş ve boyun bölgesine ait.

İnsan İskeletleri Biyologu Simon Mays "Wharram Percy kemiklerinin, zarar verme ihtimali yüksek olduğuna inanılan cesetlerin, mezardan çıkmalarını engellemek için parçalanmış olması fikri, kanıtlara daha uygun gibi görünüyor. Eğer haklıysak, o zaman bu uygulama konusunda ilk arkeolojik kanıtlara ulaşmış durumdayız. Bu da bize Ortaçağ inançlarının karanlık tarafını gösterir. Dünyanmzın, ortaçağ dünyasındaki görünümünün bizden farklı olduğunu grafik olarak hatırlatır " dedi.

Arkeoljikhaber - Southampton Üniversitesi