Siyasal Tarih

Ana Sayfa Forum Tarih Siyasal Tarih Elimizdeki taş, Yüreğiniz kadar katı değil

Elimizdeki taş, Yüreğiniz kadar katı değil

  • Evrim KAYA
    Evrim KAYA
    dunyadinleri.com/evrim10588
    buradaydı
    Cinsiyet : Bayan
    Şehir : İstanbul
    Meslek : Öğrenci
    Giriş : 6
    İnandığınız Din : Agnostik
    İnançlı Birimisiniz? : İnançsızım
  • Yazan : Evrim KAYA Tarih : Kategori : Siyasal Tarih Cevaplar : 2 Okunma : 2863 Beğeniler : 0
    Elimizdeki taş, Yüreğiniz kadar katı değil

    Ankara Merkez Kapalı Ceza ve Tutukevi’nde çocuklar koğuşunda çıkan ve tüm cezaevine yayılan bir isyanı konu alan Duvar filmi Yılmaz Güney’in son filmidir. 1980′deki askeri faşist cunta nedeniyle yaşamının son yıllarını Fransa’da geçirmek durumunda kalan Güney, bu filmi Türkiye dışında, bir cezaeviymiş gibi oluşturulan bir platoda çekti. Ama sinemaya kattığı o gerçeklikle, daha o zamandan cezaevlerinde yaşananları gözler önüne sermeyi seçti. Darbe üzerine hiç ses çıkarılmadığı bir dönemde bunu denemesi oldukça yüreklice bir işti. Darbe destekçiliği sinemacılar arasına sirayet ettiği gibi “muhalif” kimselerce de yapılan değerlendirmeler, darbenin gerçek boyutlarının anlaşılmasının önünde bir engel oldu. Duvar filminde anlatılanlar için de abartı dendi, yalan dendi, hiç olur mu böyle şey dendi, bu zaten vatan haini ülkemizi dışarda kötülemek için yapıyor bunları dendi. Dendi de dendi. Filmde anlatılan taciz-tecavüz-dayak-işkence olayları görmezden gelinip film çekimi sırasında oyuncu çocukların Yılmaz Güney tarafından azarlandığı karalaması yapıldı. Nihayetinde filmin gösterimi yasaklandı ve böylelikle bir sorun daha görmezden getirildi.

    Darbe ve sonrasında savaş koşulları yaşamın tümüne olduğu gibi özellikle çocuklar için de kabusa dönüştü. Devletin bölgeye yönelik gizli ya da açık planlarını uygulamada çocuklar da “mahrum” bırakılmadı. Yetişkinlerin, jitem elemanlarınca ya da özel harekatçılarla öldürülmesiyle yetim ve öksüz büyümek zorunda kalacak olan çocuklar, yaşadıkları yerlerin “iç güvenlik” nedeniyle yakılması ve boşaltılmasıyla beraber de hiç bilmedikleri yerlere sürüldüler yakınlarıyla beraber. Zaten yoksul olan bu kişiler, dillerini bilmedikleri, kültürlerini bilmedikleri yeni kasabalarında, devletin onyıllarca sürdürdüğü “kürtler düşman” karalamalarıyla beyinleri yıkanmış milliyetçi güruhların saldırılarına da hedef oldular, oluyorlar.

    Gözleri olupta görmeyenler, hala şu soruyu sorabiliyorlar: Daha ağızları süt kokan bu bebeler neden ellerine taş alıyorlar da polise atıyorlar? Kesin kandırılıyorlar!

    Evet kandırılıyorlar: Herkes eşittir deyip zenginleri kayıran yasalar kandırıyor. Ayrımcılık yoktur deyip anadilimizi bile konuşmamıza engel olan politikacılar kandırıyor. Krizdeyiz deyip emeğimizin karşılığını vermeyen, bizi kum torbası niyetine denek olarak kullanan, bir konteyneri bile çok görüp çadırlarda ölümümüze sebep olan patronlar kandırıyor. Ülke gelişiyor diye yazarak yaşadığımız haksızlıkları görmezden gelen plazalardaki sıcak odalarında zehir saçan gazeteciler kandırıyor. Gençleri zorlayarak ellerine verdikleri silahları kendi kardeşlerine doğrultacak kadar savaş çığırtkanı komutanlar kandırıyor.

    Çocuklarımızın kucaklarındaki taşlar, onlara bıraktığınız tek seçenektir. Bunu çok iyi biliyordunuz. Şimdi o taşlar kafanıza geliyor diye mi yakınıyorsunuz? Ve onun için midir duvarlar, tel örgüler ardına kapatarak, bu sorunu görünmez kılmayı hedefliyorsunuz?

    Filmde okunan bir şiir, cezaevi koşullarını yeterince ayrıntılı anlatır:

    Burası ‘dördüncü koğuş’tur
    benim abim
    Bak, camları yoktur, kırıktır.
    Ne bacası tüter ne de sobası.
    Her neyse benim abim.
    Ver bir cigara zuladan yanalım
    Burası ‘dördüncü koğuş’tur
    benim abim
    İkinci adresimiz.
    Allahımızı sorarsan adı
    Gardiyan Cafer

    Herşeyin sahibi olabildiğinizi sandınız, ama uçkurunuza sahip olamadınız. Her devirde Gardiyan Cafer’ler yetiştirip Gül diye, Güneş diye, Rojda diye seslendiğimiz çocuklarımıza başharfleriyle seslenmek zorunda bırakıyorsunuz. Elimizdeki taş, yüreğiniz kadar katı değil.

    Düşüneni, farklı olanı, eleştireni, işinize gelmeyeni tıktığınız gibi daha ne kadarımızı doldurabileceğiniz zindanlarınız olabilir ki? Bundan korktuğumuzu mu sanıyorsunuz yoksa? Asıl korkan siz değil misiniz? Üzerimizi boşuna aramayın: Karanlığınızı aydınlatacak ateşimiz yüreklerimizde.

    İmza

    Otoritenin tüm uygulamaları alçaltıcıdır ve otoriteye her boyun eğiş, aşağılanmadır. (Bakunin)

Türkiydeki sübyan koğuşlarının rezaletini gözler ö…

  • Serkan Aktin
    Serkan Aktin
    dunyadinleri.com/serkan
    buradaydı
    Cinsiyet : Bay
    Şehir : DiğerYerler
    Meslek : İşletmeci
    Giriş : 317
  • Yazan : Serkan Aktin Tarih : Beğeniler : 0

    Türkiydeki sübyan koğuşlarının rezaletini gözler önüne seren bir yapıt Türkiyede yasaklı bir yapıt

    ülkemizde bu filimi izlemeyen milyonlarca insan var ben bu filimi ilk izlediğimde tüylerim diken diken

    oldu lanet getirdim cezaevi koşularına.

    (SAYGILARIMLA)

    İmza

    GELEÇEĞİN İMPARATORLUKLARI AKLINI KULLANALARA AİT OLACAKTIR .

sayın serkan, ülkemizde bu filmi izlemeyen kişiler…

  • su veyda
    su veyda
    dunyadinleri.com/suveyda46913
    buradaydı
    Cinsiyet : Bayan
    Şehir : DiğerYerler
    Meslek : EvHanımı
    Giriş : 30
  • Yazan : su veyda Tarih : Beğeniler : 0

    sayın serkan,

    ülkemizde bu filmi izlemeyen kişilerin olmasi gayet normal ,çünkü pozantı çocuk cezaevlerinde taciz,tecavüz ve işkenceye maruz kalmış onlarca çocuk gerçeğine bile duyarsız,görmeyen,bakmayan bir toplumdan fazlasını beklemek ayıp olur.

    İmza