Alıntı firatb1984 Gnosis Demişki :

Evrendeki hiçbir şey Tanrısız değildir, her şeyde Tanrı vardır, Tanrı olmayan bir şey kısır bir kadının çocuğu gibi bir “hiçlik”ten öteye gidemez.

Cevap :

Hiç veyâ hiçlik nedir ?

Hic veya hiclik ne demektir sayfalarca yazi yazilabilir bu konuda cunku bir kelime hele ki "hiclik" gibi felsefi bir kelime farkli bakis acilariyla ve farkli konsantrasyon seviyelerinde farkli anlamlara gelebilir ancak benim yukarda bu ifadeyle anlatmak istedigim sey "mumkun olmamak" tir yani Tanri`siz herhangi bir seyin varligi mumkun degildir. Hemen belirtelim, "Tanri" yukarlarda oturan sonsuz guclu bir kral gibi falan degildir o "bir yerde" de degildir ancak her yerdedir ve her seydir. Her bir atomun icindeki enerjidir o fizik yasalaridir da doga yasalaridir ayni zamanda Kuarklari o olusturur hem bunlardir hem de en buyuk galaksiler ve ayni zamanda bosluktur ve bunlardan da fazlasidir. Dolayisiyla Hinduizm panenteist bir dindir.

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.

Alıntı firatb1984 Gnosis Demişki :

...Evrendeki hiçbir şey Tanrısız değildir...

...Dolayısıyla Hinduizm’deki “yaratılış” kavramı ortadoğu dinlerindekinden oldukça farklıdır...

***

...bu ifadeyle anlatmak istedigim sey "mumkun olmamak" tir yani Tanri`siz herhangi bir seyin varligi mumkun degildir...

Cevap :

Tek tanrılı/İlâhi dinler olarak lânse edilen Mûsevilik/MESİH inancı ve İslâmiyette yaratılışa dâir en büyük paradoks, Tanrı'nın her şeyi bir "hiçlik"ten yarattığı düşüncesidir. Bu durumda bir Tanrı bir de hiçlik âleminin varlığını kabul etmemiz gerekiyor. Ama "Hiçlikten yaratış" iddiasını ileri sürenler, "Tanrı dışında hiç bir şey yoktur" da diyebiliyorlar.

Sizin yaptığınız "Tanrı dışında mümkün olmama" açıklaması, "hiçlik" paradoksunu anlaşılır duruma getiryor.

Benim bu hususda yaklaşımım şudur.Gerçi bu tespitlerim tamâmen şahsi düşüncelerm olup, bilimsel/akademik bir dayanağı yoktur.

Her "yaratılmış şey" Tanrı ilmi ve gücü içinde vardır. Bizler, "şey"leri gördüğümüz biçimiyle algılama ve açıklamaya alışmışız. Tanrı ilmi içerisinde olan "şey"ler, yine Tanrı kudreti ölçüsünde sonsuz şekil ve muhteviyât arzederler. Aslında hiçten yaratılmamışlardır; hep vardırlar. Bir şekil ve muhteviyâttan, başka bir şekil ve muhteviyâta dönüşürler. Bu dönüşümün öncesi ve sonrasının bizlerce bilinmemesi nedeniyle muhayyilemizde "hiç"ten meydana gelme yanılgısı oluşuyor.

"Yaratılmış" olarak algıladığımız bu "şey"ler Tanrıdandırlar ama Tanrı değillerdir.

Bu da Panenteist bir yaklaşımdır.

İslami forumlarda bu hususu açmak istedim; itibar eden olmadı.

"Müslüman mahallesinde salyangoz sattığım" ileri sürldü.

Hristiyan sitelere yazdım, cevap çıkmadı.

Bir Hristiyan foruma üye oldum; bir ay sonra beni paketleyip/postaladılar.

İslâmi forumlarda da pek uzun süre yazamadım.

Bu gün toplumları etkileyen iman/inaç görüntüsünün aslı/esâsı büyük ölçüde baskı ve şartlanmaya dayanıyor. İnsanlar içine doğdukları kültürün kendilerine dayattığı "din" olgusuna sorgusuz/sualsiz boyun eğmiş durumdalar. Toplumdan dışlanma/ayıplanma korkusu, kişileri "gözlerimi kaparım vâzifemi yaparım" riyakârlığına itiyor. Bu boyun eğiş/teslimiyet ve bunlara bağlı olarak ortaya çıkan şartlanma "iman" zannediliyor.

İman, bireyseldir. Tanrı dışında diğer unsurların müdâhelesine kapalıdır. Kişinin Tanrıyı/Tanrısal prensipleri algılaması/farketmesi ile oluşur. Fakat bu prensipler, gerçek mâhiyetinden uzaklaştırılıp devlet denen siyasal erkin toplumlar üzerinde hâkimiyet sağlamak için kullandığı kurallar hâline gelince, ortaya din çıkıyor. Din kurumsal bir kimlik olarak; bir elinde "devlet" diğer elinde "Âdâb-ı muaşeret kuralları" maskesi ile, sürekli insanları ve düşüncelerini baskılıyor.

Din denen olgunun en büyük silahı; bizlerin bir gün ölecek ve dünyada sâhip olduğumuz nimetlerden uzaklaşacak olmamız gerçeğini kabûle pek yanaşmamamız ve yine korku ve zaaflarımızdır. Bu zaaflar içerisinde en mühimi, korunma ihtiyâcı ve adâlet beklentisidir. Bizler gerçek anlamda ne çevremize, ne arkadaşlarımıza/komşumuza ne içinde yaşadığımız topluma ve ne de devlete güvenebilmekteyiz.

Pergel'in "kalem" tarafı sâbit ayağa tutunmadan bir "hiç" tir. Şekil ve görüntü olarak vardır lâkin; eylem olarak "hiç"tir. Tıpkı bir cesedin cansız/ruhsuz olarak görünebildiği hâlde hayat olarak "hiç" olması gibi. Pergel'in 'kalem' tarafı, düzgün bir "dâire çizebilmesi için sâbit bir merkezlemeye ihtiyaç duyarken, bizler de "kalem "olarak bir "sâbit ayağa/merkeze" ihtiyaç duyuyoruz..

Bu sâbit merkez de, Tanrı olarak karşımıza çıkıyor.

Alıntı Cemâl Ârif Demişki :

"Her "yaratılmış şey" Tanrı ilmi ve gücü içinde vardır. Bizler, "şey"leri gördüğümüz biçimiyle algılama ve açıklamaya alışmışız. Tanrı ilmi içerisinde olan "şey"ler, yine Tanrı kudreti ölçüsünde sonsuz şekil ve muhteviyât arzederler. Aslında hiçten yaratılmamışlardır; hep vardırlar. Bir şekil ve muhteviyâttan, başka bir şekil ve muhteviyâta dönüşürler. Bu dönüşümün öncesi ve sonrasının bizlerce bilinmemesi nedeniyle muhayyilemizde "hiç"ten meydana gelme yanılgısı oluşuyor"

Cevap :

Bu dediginiz gorusun neden muslumanlar ya da hristiyanlar tarafindan kabul edilmedigini anlayabiliyorum cunku hem Kutsal Kitap ta hem de Kur`an`da "creatio ex nihilo" yani literal olarak "hicten yaratma/var etme" inanci bulunuyor. Mantikli dusununce bunun icinden cikmak mumkun degil, ancak cesitli yorumlarla bu inancin kendi icinde bir mantiga oturtulmasi mumkun oluyor.

Ben iste bu nedenle yazinin basinda ortadogu dinlerindeki yaratilisin Hindu "yaratilis"indan farkli oldugunu soyleme ihtiyaci duymustum. Hindu metinlerine gore Hicten ya da yoktan yaratilma diye bir gorus bulunmayip "donusme" ya da daha dogru bir deyisle "tezahur etme" inanci vardir. Tanri belli bir zamanda ya da zaman disinda, oturup "hadi simdi evreni yaratayim hiclikten" dememistir, bundan ziyade evrenin kendisi Tanri`nin gorunumudur, iluzyon olan bir gorunumu, bir tezahur... Bu konu uzerinde baska basliklarda duracagim ilerde. Gunesin isisi ve isiklari nasil ki gunesten ayri degilse ve gunesi gunes yapan unsurlarsa evren de ayni sekilde benzer mantikta diye dusunulur...

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.

sn. fırat;

Tevrat'ta herşeyin yoktan varedildiği noktasında bir anlatıma rastlamadım. İlk âyeti "Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı." diyor ancak; bunu doğrudan "yoktan var etme" şeklinde anlamamak da mümkün. Tevrat'ı bütünüyle değil ama; yarısına yakın diyebileceğim kadarını okudum.İncil'in vahy kısmı hariç diğer bölümlerini okudum. Yaratılışın "Hiç"ten olduğuna dâir bir âyet'e rastlayamadım. Benim gözümden kaçan ve sizin bildiğiniz yoktan var etmeyi anlatan âyetler varsa, paylaşmanızı rica edeceğim. Bu husus Kur'anda net biçimde belirtiliyor.

"O, yaratan, yoktan var eden, şekil veren Allah’tır...." Haşr: 23

"O, gökleri ve yeri örneksiz yaratandır. Bir işe hükmetti mi ona sadece “ol” der, o da hemen oluverir." Bakara: 117

Burada da "örneksiz" nitelemesi kime/neye göre yapılmaktadır; belli değil. Kur'anda yoktan var etme net biçimde anlatılıyor. Ama Tevrat ve İncilde var mı; emin değilim.

_____________________

NOT: Sorduğum soru burada açtığınız başlığın bütünlüğünü bozdu ise, benim mesajlarım ve sizin verdiğiniz cevapların ayrı bir başlığa taşınmasında benim için mahzur yoktur.

Kutsal Kitap`ta Kur`an`daki kadar netlikle bir Ex nihilo olmadigi dogru hatta Mormonlar mesela yoktan yaratilisa inanmazlar ana genel anlamda butun hristiyanlar buna inaniyor acikca olmasa da Tanak`ta yaratilmak icin kullanilan ibranice kelimelerin "yoktan var etme" anlamina geldigini soyluyorlar. Bir de cesitli imalar var mesela TAnri`nin sozunu siirsel olarak anlatirken soyle denilir:

Ozdeyisler: 8:24 "Enginler yokken, Suları bol pınarlar yokken doğdum ben"

Yani Tevratin basinda soylenen o ilksel sular daha yokken anlamina geliyor denir. Ya da Tanri ilk ve son denir bu da bir imadir.

Ibraniler 11:3 Evrenin Tanrı`nın buyruğuyla yaratıldığını, böylece görülenlerin görünmeyenlerden oluştuğunu iman sayesinde anlıyoruz

KUtsal kitapta maddenin de sonsuz olduguna iliskin bir kanit yoktur ve felsefi olarak da Tanri`nin evrenden tamamen ayri oldugu inanci vardir dolayisiyla tek cikis yolu ex nihilo yoktan yaratilistir denir.

Ancak gercekten de Kur`andaki gibi net bir ifade yok Kutsal Kitapta bu konuda. Imalar var.

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.

"Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı." ne anlama geliyor peki?
Başlangıç varsa, başlangıçtan öncesine 'yok' denmez mi? Yoktan yaratmış işte, başlatmış. Tevrat bunu söylemiş olmuyor mu başlangıç diyerek.

nükleer santrale karşıyım

Alıntı Serdar Yetim Demişki :
Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı ne anlama geliyor peki Başlangıç varsa başlangıçtan öncesine yok denmez mi Yoktan yaratmış işte başlatmış Tevrat bunu söylemiş olmuyor mu başlangıç diyerek

Cevap :

Elbette bir şeyin başlangıcı var ise; öncesi yoktur şeklinde anlamak yanlış değildir. Zâten böyle anlaşıldığı için, Mûsevi ve Hristiyanlar "Yoktan/hiçten var etme"yi kabul ediyorlar.

Teoloji eğitimi almadım.

Ancak; Kutsal kitaplarda her cümleyi kendi içindeki görünür anlam ve mantığına hapsedersek; bu defâ diğer âyetlerle olan bağı/ilişkisini koparmış oluruz. Zâten açıklanması zor bir yığın âyet varken - İnsanı yarattığıma pişman oldum; Bâbil kulesi kıssasında "Tanrı görmek için aşağı indi" vs. - üzerinde düşünmeden eski algıları tekrar etmek, kültür dindarı için yeterli görüleblirse de, sorup/araştıran için yeterli olmuyor.

"Ben her şeyi yoktan var ettim" diyen "Tanrı"(!) kendi varlığını inkâr etmiş olur.

Bir imanlı için yokluk, - sn fırat'ın pek güzel açıkladığı gibi - "Tanrı dışında mümkün olmama" anlamına gelmelidir.

Yokluk yoktur. Hindu puranalarında "ilksel okyanus" , tasavvufta "ayan-ı sabiteler" olarak herşey vücuddadır , bazısı mevcuddur bazısı değil ama olmuş,olmamış,olan,olmayan,olacak,olmayacak aklımıza gelen,gelmeyen herşey ayan-ı sabite olarak na-mevcud da olsa vücuddadır. Vücud da Vahid'dir, Ehad'dır.

Tevrat : Yeremya , Bölüm :44 , Ayetler : 16-17-18

16 "Yehova'nın adıyla bize söylediklerini dinlemeyeceğiz!

17 Tersine, yapacağımızı söylediğimiz her şeyi kesinlikle yapacağız: Gökler Kraliçesi'ne buhur yakacak, atalarımızın, krallarımızın, önderlerimizin ve kendimizin Yahuda kentlerinde, Kudüs sokaklarında yaptığımız gibi ona dökmelik sunular dökeceğiz. O zamanlar bol yiyeceğimiz vardı, her işimiz yolundaydı, sıkıntı çekmiyorduk.

18 Oysa Gökler Kraliçesi'ne buhur yakmayı, dökmelik sunular dökmeyi bıraktığımız günden bu yana her yönden yokluk çekiyoruz; kılıçtan, kıtlıktan yok oluyoruz."

Advaita felsefesinde Tanri yani Ishvara olgusu bile sonsuz bilince baglanir. Cunku "Tanri" (Ishvara) denilen kavram da ancak dunya iluzyonu gozuyle bakilinca anlam kazaniyor ve boylece sifatlarla isimlerle hatta ve hatta uzay zaman duzleminde dusunulerek ifade edilmeye baslaniyor ve “vardi” yoktu” tartismalari yapiliyor.

Hint`te "Advaita" yani teklik felsefesine gore Tanri dedigimiz sifatlara sahip, insanlarla konusan, belli bir kisiligi olan varlik yani "Saguna Brahman" ancak dunya gozuyle, dunyadan bakilinca bir gerceklige sahiptir. Nasil ki ruyamizda gordugumuz bir canavar ruyamizda bizim icin gercek ama uyaninca degilse, bu konu da benzer mantikta ele alinir. Sisteme gore (hatta matrix felsefesi de Advaita felsefesinden yola cikilarak olusturulmustur) dunya zaten sonsuz bilincin bir ruyasindan ibarettir. Yani evren ve icindeki her sey "Sonsuz bilincin beyninde/icinde" olusmus bir ruyadir denilir. Dolayisiyla bizim Tanri dedigimiz sey de aslinda bize yararlidir bizim daha yuksek hakikatlere ulasmamiz icin kanatlardir meditasyon aracidir ve faydalidir ama nihai olarak bir gerceklige sahip degildir. Iluzyon disinda anladigimiz anlamda Tanri yoktur ama sonsuz, kisiliksiz sifatsiz gizem/bilinc vardir. Bu gizeme Nirguna Brahman denilir ve ozu Sat-Chit-Ananda olarak ifade edilir.

Atman = Nirguna Brahman

Jiva = Atman + Avidya

Ishvara = Brahman + Maya

(Jiva= Bireysel ruh, Atman=Sonsuz Nirguna Brahman ile es olan nihai gerceklik/ruh, Avidya=iluzyona bagli cehalet, Maya=Iluzyon, Ishvara=Sifatli ve bir forma sahip ayrica bir kisiligi olan Tanri yani Saguna Brahman)

Nihai gerceklik olan Nirguna Brahman`in ozu Sat-Chit-Ananda`dir. Yani onun ozu “sat” varolustur, “chit” yani objeye ya da nesneye bagli olmayan ayristirmaya dayali olmayan sonsuz bilinctir. Sonsuz bilinc yani Brahman cokluk olarak tezahur ettiginde ki biz bu surece Maya diyoruz, ozne ile nesne ikiligi ortaya cikti, cunku dunyada bizim bilinc dedigimiz sey ozne ve nesne ikiligiyle dolayisiyla ayristirmayla mumkun olur, bizim bireysel ruh dedigimiz ve iluzyon dunyasinda yanilsama olan Jivatman da bilincin ayrı olarak özdeşleştiği çok sayıdaki öz imgeler olarak nesnelleşen Bilinçtir ve yanılsamadır, Maya'dır. Ikilik/ayristirma yoksa, algilayan-algilanan, obje-suje yoksa bilinc de yoktur iste bu chit yani Brahman`daki sonsuz bilinc olgusu dunyadaki bu ayristirmaya dayali bilince benzemez her seyi ve her kavrami ayni anda kapsayan bir bilinctir ya da bu her seyi ve her kavrami doguran oz dur ve son olarak “ananda” yani sonsuz mutluluk huzur ve doyum halidir. Bu mutluluk da yine objelere/nesnelere bagli degildir.

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.