Yan alemin zamansal bir başlangıcı vardır

Aslinda bu dongunun bir baslangicidir. Her seyin baslangici denilen bir sey, sadece bir dongunun baslangici anlamina gelir.Gerek Ibn Arabi`ye gore gerekse Hint felsefelerine gore, butun bu anlatilanlar dongusel bir durumdur. Yani Tanri, sonsuz gizem noktasi haline gelip tezahur ediyor, sonra tekrar nokta haline geliyor ve tekrar tezahur ediyor. Bu durum dongusel, baslangici ve sonu yok…Her tezahurun bitisi Hint`te, “Mahapralaya” (buyuk cozulus) olarak adlandirilmaktadir. Ayrica Her tezahur, digerinden farklidir ve kendini tekrar etmez.

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.

Bir suje olan “Ben”, ancak “kendiliğim”den ayrı, “ben” olgusunun dışında ikinci bir nesne olduğunda yani dualite (ikilik) olgusu var olduğunda“bilinçli” yani o ikinci şeyin farkında ve bilincinde olabilirim. Bu ayrışmamış, dışında hiçbir şey bulunmayan sonsuz potansiyel (Tanri) de, ilk olarak (bu konu zamanla ilgili değildir ama anlatım kolaylığı açısından bu tip kelimeler kullanıyorum.) kendini, bilinç ve o bilincin nesnesi biçiminde 2`ye “bölerek” (dualite olarak tezahür ederek) anladığımız manada bir kozmik bilinç oluşturdu ve kendisinin “sonsuz potansiyel” olduğunun farkında oldu. Diğer bir deyişle sonsuz potansiyel, kendi yansımasına bakarak, kendisini görebildi ve kendisinin farkında oldu. Iste potansiyelin evren ve evreni algilayan bilincler (biz) olarak tezahur etmesinin kokeni budur.Tipki, dogasi aydinlik olan isigin, uzerine yansiyacak bir sey olmadigi zaman paradoksal olarak karanlik olmasi gibi...

http://mistikfelsefe.blogspot.com.tr/ Işığın ancak üzerinde yansıyacak bir şey olduğunda aydınlatma niteliğine sahip olması gibi,sonsuz gizem ışığı Tanrı da sonsuz evren şeklinde tezahür ederek sonsuz sayıda canlı bilincinin üzerinde yansıyıp aydınlanan ışık oldu.