Güneşli bir havayı ,kuşların öttüğü bir sabahı ,tatlı bir meltemi ,kapalı bir havaya yeğleriz ,gündüzü geceye algısal olarak üstün tutarız...Algısal olarak ayırır ve böleriz...
bu algılar bizlere yüklendi ,kiminide bizler kendimize yükledik...Yada başka bir ifadeyle yaratıldık ve yaratıyoruz...
Ayıran yani bölen bir algımız varsa bu ızdıraptır ,ateştir..Bölmek ve parçalamak çatışmayı yaratır...Bu algımızda (bireysel ve toplumsal) çatışma kaçınılmazdır...
Oysa ne gece gündüze ,nede gündüz geceye üstündür ,her ikisi bir olup gün olurlar...Kış yaz kadar güzeldir ,baharlarda öyle, her biri bir olup mevsim olurlar...
İyi dediğimzide doğar kötü...
İnsan algılarının kurbanıdır ,yada insan yarattığı algının kurbanıdır desek daha iyi olur...Yda yarattığı algı insanın dostudur ,yoldaşıdır..İnsan yarattığ algıyla görür ,bilir ,hisseder..
Ne güzel kış geliyor...
Bir nefes çektiğinde ciğerlerine , Tadını alabiliyorsan Hayatın Varsın. Verdiğinde nefsi sahibine Artık Hayatsın.(Arayış)