Yalın halde veya “ashabüna” şeklinde kullanıldığında mezhebe mensup bütün fukaha, “ashabü’ş-Şafii, ashabü Ebi İshak el-Mervezi” gibi bir şahsa izafe edilerek kullanıldığında bununla o şahsın ileri gelen talebeleri kastedilir. Vücuh veya tercih kelimeleriyle birlikte kullanılırsa müntesip müctehidin mezhep içindeki mertebesini gösterir. Ashabü’l-hadis gibi bir kavramla tamlama oluşturulursa o kavramla ifade edilen alanın alimleri veya o anlayışın taraftarları kastedilmiş olur. Son anlamdaki ashap yerine ehl kelimesi dönüşümlü olarak kullanılabilir. Ehlü’l-fıkh, ehlü’l-ilm, ehlü’l-kelam gibi kullanımlarda ehl kelimesi çoğunlukla bir alanın erbabını ifade eder. Ashap kelimesinin tekili olan sahip ise izafe edildiği kavrama göre yeni anlamlar kazanabilir. Mesela sahibü’l-mezheb ile genel anlamda mezhep kurucusu, özel anlamda İmam Şafii kastedilir. Sahibü’l-Bahr, sahibü’n-Nihaye, sahibü’l-Mühezzeb gibi bir esere izafe edilerek kullanıldığında o eserin müellifi anlamına gelir.