Tahric ; “Mezhep imamının usulü çerçevesinde onun temas etmediği bir meseleyi hükme bağlamak” demektir. Tahric mezhep imamı dışındaki müctehidlere ait bir faaliyettir. Mezhep içinde bu düzeye gelmiş olan müctehidlere “ashabü’t-tahric” veya “ashabü’l-vücûh” denir. İkinci terimin Şafii mezhebindeki kullanımı daha yaygındır. Tahric ürünü görüşlere vecih, mezhep imamının ictihadlarına ise kavl denilerek birbirinden ayırt edilmiştir.

Vecih (çoğulu vücuh) ; Mezhep mensubu müctehidlerin Şafii’nin usulüne uygun biçimde ürettikleri ictihad ve tahricleri ifade eder.