Dürziler’in ahlaki ve medeni sistemlerinin dayandığı kutsal metinler dört yahut altı kitaba taksim edilmiş olup Resailü’l-hikme veya el-Hikmetü’ş-şerife diye anılan 111 risaleden meydana gelir. En eskisi Safer 408’de (Temmuz 1017) yazılmış olan bu risaleler henüz tam ve kesin sayıya ulaşmış olmayıp sadece bir devrede toplanan risaleler mecmuası durumundadır. Genellikle Dürziler’in yaşadıkları bölgelerdeki baskılar sebebiyle didaktik ve polemik mahiyetinde yazılmış bulunan risaleler, bilhassa 1831-1838 yılları arasında İbrahim Paşa’nın Suriye’ye girişi ve 1860’ta Lübnan’daki iç savaş sonunda konuyla ilgilenen alimlerin eline geçmiştir. Risalelerde çelişkili ve müphem pasajlar, şifreli ibareler ve muğlak kelimeler vardır.

Dörtlü tasnife göre kitaplar sırasıyla 14, 26, 28, 43 risale ihtiva eder. Buna karşılık altı kitaptan oluşan risale mecmuaları 14, 26, 15, 13, 7 ve 36 risaleden meydana gelmekte ve her iki taksimde de risale sayısı değişmemektedir. Altı kitaplı düzenlemede ilk dört risale Hakim’e atfedilir; otuz risalenin yazarı ise Hamza b. Ali’dir. Beş risale Muhammed et-Temimi’ye aittir. Otuz ikinci risalenin müellifi kesin olarak bilinmemektedir. Üç, dört, beş ve altıncı kitapta bulunan risaleler, Hamza’nın çekilişinden sonra davet görevini üstlenmiş bulunan Bahaeddin el-Muktena’ya ait olup Dürzilik hareketinin propagandası için yazılmıştır. Risaleler sadece bu koleksiyondan ibaret değildir. Bir şifahi rivayete göre kutsal metinler yirmi dört kitap hacminde iken zamanla birçok risale kaybolmuştur.

Son dönemde bulunan bir kutsal metin de el-Mushafü’l-münferid bi-zatihi adlı yazmadır. Kaybolmuş kitaplardan biri olan bu eserin Hakim tarafından Sind’deki mensuplarına yazıldığı tahmin edilmektedir.

Dürziler’e göre kutsal risalelerde hile ve tahrif mevcut değildir; tahrif etmek isteyenlere dailer engel olmuşlardır. Bunlar Derezi ve Sükeyn olaylarında görüldüğü üzere gerektiğinde cezalandırılmışlardır.