Semai Kabilesi Malezya'da yaşamaktadır. Aile değerlerine bağlılıkları ile dikkat çeken Semai toplumunda baba eşine ve çocuklarına ilgide kusur etmezken, aile üyeleri arasında duyguların içe saklandığı da bir gerçek. Yerli kültürlerin -en azından bir bölümünde- görülebilecek geniş aile yapısının aksine, çekirdek aile yapısının özelliklerini görmek mümkün. Ortalama çocuk sayısının beş civarında olduğu ailelerde, karı-koca iş bölümünü bağlı olarak farklı ekonomik aktivitelerle meşgul. Evlenme çağına gelen gençler, iki taraflardan birinin kabile reisine başvurusu üzerine gerçekleşiyor. Batin liderliğindeki görüşmelerde her iki taraf razı olması halinde evlilik gerçekleşiyor. Her toplumda olduğu üzere, evlilik önemli bir törene ve de dolayısıyla birlikteliğe konu oluyor. Kabilenin hemen hemen tüm üyeleri törene katkıda bulunarak toplumsal paylaşımda rol alarak bir bütünün parçası olduklarını yakinen tecrübe ediyorlar.

Geniş aile yapısının olmamasının nedenleri arasında, evlenme yaşına gelen gençlerin kendi evlerini kurmaları önemli olduğu söylenebilir. Yerlilerin ekonomik üretim araçlarının, bu model üzerinde etkisi de göz ardı edilemez elbette. Yani, Semai halkının, orman ürünlerine dayalı temel ekonomik aktivitelerinin kendine yeter ve hatta zenginliği kadar, ebeveynlerinden aldıkları görece güçlü kültürel dokunun da katkısından söz etmek mümkün.

Kızgınlık olgusuna karşı kültürel donanımlı olan Semai kabilesi ne kendi aralarıda ne de dışarlılıklara karşı şiddet eğiliminde değillerdir. Bu bağlamda, kendi aralarında çatışma olgusunun yer almadığı Semailerin elbette anlaşmazlıklardan ari olduğunu söylemiyoruz. Ancak, her türlü sosyal anlaşmazlık çözümünü kabile lideri önderliğinde yapılan toplantılarda ulaşılan sonuçlarda buluyor. Kendisiyle görüştüğümüz kabile liderinin ifade ettiği üzere, gerek bu yöndeki gerekse düğün ve cenaze merasimlerinde kendisine "yaşlılar heyetinin" yardımcı olduğunu ve toplumsal barışın ve rutinlerin bu kurumsal yapı çerçevesinde hayata geçiriliyor.

Semai halkının toplumsal yaşamı kabile liderinin, yani 'Batin'in önderliğinde gerçekleştiği ifade edilse de, günümüzde kabilenin maruz kaldığı dışardan modernleşmeci müdahalelerle bu ilişkinin bir başka boyuta evrildiğini de söylemek mümkün. Babadan oğula geçen liderlik bugün farklı bir role tabi. Yani, batin, resmi kurumlarla işbirliği yapan ve bu anlamda kabilenin toplumsal dönüşümünde kilit rol oynayan bir figür konumunda. Kabile lideri, bu anlamda, hem kabilesince, hem de resmi makamlarca tanınırlığı olan bir lider. Yukarıda dile getirdiğimiz kültür şokunu belki de en çok üzerinde hisseden batin olsa gerek.

DİN

Doğa yapılan vurgu, bu insanların dini inançlarına dair bir fikir vermeye kafidir. Diğer "aborjin" toplumlarında görüldüğü üzere, atalar dini veya ruhlara tapınan bu topluluk, üzerinde yaşadıkları doğal toprakların, korunduğuna inanıyorlar ve kendilerinin de bu korunmuşluk duygusu ile sosyal yaşamlarını devam ediyorlar. Bununla birlikte dinlerine herhangi bir isimle adlandırmıyorlar.

Kutsal obje olarak, kabile reisinin ataların ruhuyla kurduğu ilişki sonucu tespit edilen bir ağaç kutsal obje kabul ediliyor. Bu anlamda elbette reisin yani "şaman"ın doğa üstü gücü öne çıkıyor. Ve yılın belli zamanlarında -ki, bu günümüzde iki veya üç farklı tarihden ibaret- bu kutsal obje çevresinde bir gün ve bir gece süren bir dizi ritüel gerçekleştiriyorlar. Kabilenin her üyesinin iştirak ettiği bu ritüeller, hayvan kurban edilmesi ile başlıyor. Dans olmasa bile, ortamı ayin niteliğine dönüştürecek şekilde yerli müzik ortalığı kaplıyor. Tüm kabile fertlerinin birlikteliği, toplumsal birliğin göstergesi olurken, aynı zamanda, topluluğun kabile reisinin aracılığı ile ataları ile kurdukları bağ sayesinde varoluşsal bir değer kazanıyor.

Yukarıda değindiğimiz üzere, çocukların erken yaşlarından itibaren içerisinde oyun anlamı da taşımakla birlikte, ormana keşfe gitmeleri, temelde ebeveynlerinden öğrendikleri atalarına saygının ve onlara yönelik "dini boyuta" varan ilginin somut göstergelerinden biri. Bu ziyaretlerle, atalarının ruhlarının dolaştığına inandıkları ormana giderek, bir anlamda kendilerini gözleyen atalarıyla birlikteliği tecrübe ediyorlar. Yani orman çocuklar için salt karınlarını doyuran bir mekândan öte, varoluşsal bir anlamla dolu...