Adad tanrı ismi etimolojik olarak, Arapça hadda “kırmak” ve haddat “gök gürültüsü” ile alakalıdır. Adad, Mezopotamya’da IM logogamı ile yazılır ve Akadlı Sargon öncesi dönemde de kanıtlanmıştır. Adad’ın esas tapınım gördüğü yer Kuzey Babilonya ve Suriye’dir. Ebla’da şahıs adlarında görülür. II. binyılda Adad Halep şehrinin tanrısıdır. Ancak, diğer Suriye şehirlerinde ve özellikle batıda diğer fırtına tanrıları olan Baal ve Dagan ile birleşmiştir. Adad’ın yağmur ve fırtına tanrısı olarak iki görevi vardır. Onun bereketli yağmurları getirdiğine inanılır.

Adad, Şamaş ile birlikte gökyüzünün koruyucu tanrısıdır, bu tanrılara rahipler tarafından birlikte dua edilir. Ayrıca, Şamaş, Adad ve Marduk, Babil şehrinin tanrısıdırlar. Ugarit’te, Hadda, Hadad olarak bilinir ve anlamı “gök gürültüsü”dür. Adad’ın, Asur’da önemli bir tanrı oluşu onun için ilk Asur krallarının bir tapınak yaptırdığından anlaşılıyor. Adad tapınağı, I. İrişum tarafından yapılmaya başlanmış ve onun ölümünden sonra oğlu ve halefi İkunum tarafından tamamlanmıştır. Yeni Asur Devri’nde ise, I. Tiglat-pileser Asur şehrinde bir Anu-Adad tapınağı yaptırmıştır.