2. Dünya Savaşı'nın en acı saldırısı 6 Ağustos 1945 gerçekleşti. Dünyada yaşanmış en büyük katliam bir nükleer saldırıydı. Amerika Birleşik Devletleri'nin Uranyum-235 tipi atom bombası "Little Boy" (Küçük Oğlan) ile Japonya'nın Hiroşima kentine düştüğünde sıcağıyla kavurdu, nükleer etkisiyle de geleceği vurdu.

Dünyada ilk atom bombası saldırısının yapıldığı Hiroşima kentinin tamamına yakınının yok olmasına ve 140 bin kişinin ölmesine neden olan saldırının yıl dönümü, töreni saldırının merkez üssü yakınındaki Barış Parkı'nda düzenlendi.

Kentteki bir tapınaktaki çanın çalınmasının ardından yapılan törende bir araya gelen yaklaşık 50 bin kişi, saldırıda ölenlerin anısına saygı duruşunda bulundu ve dua etti.

Japonya Başkanı Shinzo Abe, törende yaptığı konuşmada, nükleer saldırıyla karşılaşan yegane ülkelerden olan Jopanya'nın görevinin dünyayı nükleer silahlardan arındırmak olduğunu belirtti.

Hiroşima Belediye Başkanı Kazumi Matsui ise atom bombasının insanlık dışı bir silah ve mutlak bir düşman olduğunu ifade ederek, Hiroşima'daki saldırıdan sağ kurtulanların atom bombasının ne kadar tehlikeli olduğunu bildiğini ve bunun için mücadelelerine devam ettiğini kaydetti.

Matsui, hükümetin nükleer tesislerin yeniden çalıştırılmaya başlanmasıyla ilgili girişimi ve diğer ülkelere nükleer teknoloji ihraç etme çabalarını eleştirerek, hükümetin sorumlu ve sağlam enerji politikası uygulamasının gerektiğini ifade etti.

Fukuşima nükleer santralindeki deprem ve tsunaminin neden olduğu kazaya da değinen Matsui, bu yaz döneminde de ülkenin doğusundaki insanların halen acı çektiğini, umutsuz bir şekilde depremin neden olduğu hasarları en aza indirmenin çabasında olduklarını belirtti.

Büyümez ölü çocuklar

Büyük şair Nazım Hikmet hiroşimanın acısını yüreğinde hissetmiş ve 'Kız Çocuğu'nu kaleme almıştı. Büyümez ölü çocuklar...

Kız çocuğu

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.