Tevrat merkezli bir din anlayışını benimseyen Samiriler, benzer inanç esaslarına ve dini ritüellere sahip bulunmalarına rağmen en azından milattan önce IV. yüzyıldan beri yahudilerden ayrı bir dini gelenek olarak varlıklarını sürdürmüşlerdir. Tarih boyunca Filistin’de Samiri cemaati hep olagelmiştir. Geçmişte Atina, İstanbul, Halep, Beyrut, Trablusgarp, Kahire ve Şam gibi bölgelerde varlık gösteren Samiriler bugün sadece Filistin topraklarında yaşamaktadır. IV-V. yüzyıllarda yaklaşık 1.200.000 kişilik bir cemaate sahip olan Samiriler’in sayısı 1917’de 146’ya kadar düşmüştür (Sassoni, s. 2).

2000’li yıllar itibariyle sayılarının 600 civarında olduğu tahmin edilen Samiriler ( Şomronimler ), Nablus’taki Kiryat Luza’da ve Tel Aviv yakınındaki Holon’da ikamet etmektedir. Konuşma dili olarak Samiri İbranicesi ve Arapçası’nı benimseyen bu grup ibadet dili olarak Samiri aramicesi’ni devam ettirmektedir. İsrail’deki Rabbani otoriteler yahudilerle Samiriler arasındaki evliliği onaylamamakla birlikte, nesebin baba yoluyla devam ettiğini kabul eden Samiriler, kadın nüfusun azlığı sebebiyle Samiri bir erkekle yahudi bir kadının evliliğini Samiri geleneğinin takip edilmesi şartıyla geçerli saymaktadır.

Samiri cemaatinin liderliğini başkohenler yapmaktadır. 2004’te vefat eden başkohen Şalom b. Amram b. Yitzhak’ın yerine günümüzde başkohenlik görevini Elazar b. Tsedaka b. Yitzhak yürütmektedir.