Hanbeli usulcüleri teklifi hükümleri, kelam metoduyla telif edilen usul literatürüne ve cumhurun görüşlerine uygun olarak vacip, mendup, mubah, mekruh ve mahzur (haram) olmak üzere beş kısma ayırarak vacibin “terkedene ceza vaad edilen şey (fiil)” olduğunu, İmam Ahmed’in bir rivayete göre farzı vaciple eş anlamlı, diğer bir rivayete göre ise onu tekit edici kabul ettiğini söylemişlerdir.

Ayrıca diğer mezhep usulcüleri gibi vacibi katiyet derecesi bakımından kat‘i ve zanni, istenen fiilin belirli olup olmaması bakımından muayyen ve muhayyer, zamanları bakımından dar zamanlı ve geniş zamanlı kısımlarına ayırmışlardır. Hanbeli usulcülerinin mendub, mubah, mekruh ve mahzur anlayışları, şer‘i hüküm ve hitap, şer‘i hükme konu olan fiiller, vaz‘i hüküm ve kısımlarıyla ilgili tanım ve yaklaşımları, usulde kelamcılar metodunun kurucuları sayılan Şafii usulcüleriyle büyük ölçüde paralellik arzeder.